29-12-2017

Zo aan het eind van het jaar gaat 2017 nog even aan je voorbij, sportief gezien een heel goed jaar, maar wat gaat 2018 brengen? Mochten we hetzelfde vliegprogramma krijgen als in 2017 dan zou ik durven zeggen dat we het in 2018 helemaal bont gaan maken, helaas zijn we weer terug naar af, na een succesvol jaar wat gekenmerkt werd door weinig verliezen met vooral de jonge duiven, een zege voor iedere melker these days gaat het roer alweer om. We gaan weer eerder beginnen in april, de africhtingsvluchten met jongen zijn eraf, het jonge duivenspel gaat weer vroeger beginnen en de natour is er weer achteraan geprutst, zonde. Ieder zijn gedacht, maar het is nu voor werkende liefhebbers weer zaak om alles op de rit te krijgen voor de eerste vitesevlucht / jonge duiventour, in de schemer van je werk komen en dan nog goed met duiven spelen? het zijn weinige gegund. Ook de jongen moeten er weer eerder klaar voor zijn en als je dan nog graag alle vluchten mee wil doen heb je aan een dag van 24 uur niet genoeg. We doen maar wat we altijd doen, een beetje aankloten en vertrouwen op de kwaliteit van de duiven, als de trein eenmaal op stoom komt is de meeste arbeid verricht en kun je het met een beetje bijsturen en vooral de ogen open houden maanden lang op de rit houden, de tijd dat je 4 weken vorm op de hokken kunt houden is tegenwoordig voorbij, vooral als er duivinnen gespeeld worden. In deze tijd is er nog wel het een en ander te lezen over onze hobby en zelfs in het spoor der kampioenen (een krantje waar ik bijna nooit iemand kon betrappen op een goede reportage, maar puur op geabonneerd ben om te kijken welke soort duiven, waar het mooie weer maken) nu dan toch een interessant stuk van Rene Hidding over Marcel van  Zanden. Wellicht een goed stuk omdat ik veel gelijkenissen zag met ons systeem, maar ook dingen die me nog even aan het nadenken hebben gezet.