Een wonder
Er was een wonder nodig volgens Christian Horner om de wereldtitel binnen te slepen, een soort van wonder gebeurde en de rest is geschiedenis. Het zal voor de meeste onder ons bekend zijn wat er mee bedoeld wordt, ik (Jelke) volg de formule 1 al een poosje, geen hardcore fan hoor, ik blijf er niet voor thuis maar probeer wel alles te kijken. Vond ik het voor het Max tijdperk rondjes rijden in snelle auto’s, dat veranderde jaren geleden toen ik tegen mijn zoon zei even naar de formule 1 kijken er schijnt een Nederlander mee te doen die het aardig deed in de trainingen, dat was 15 mei 2016 toen Max Verstappen de 1e overwinning pakte, toen stonden we al te springen op de bank, het was fantastisch dat een jongen van ruim 18 jaar, zelf nog geen rijbewijs die een kans kreeg om te laten zien wat hij kon. Vanaf dat moment waren wij verkocht uiteraard, afgelopen zondag de finale. Ik betrapte mij erop dat ik net zo gespannen was alsof ik bij het hok stond, ieder moment kan er eentje komen, maar nu ietwat in een andere vorm, uiteindelijk stonden wij net als toen ook weer te springen en te schreeuwen voor de buis, later bleek dat half Nederland ongeveer op dezelfde wijze de finale meemaakte. Max Verstappen wereldkampioen, geweldig, ook internationaal werd deze mening gedeeld, uitgezonderd de Mercedes aanhang die het nog even spannend maakte om nog wat juristen in de arm te nemen om het wereldkampioenschap aan te vechten, begreep later dat als de kans van slagen al groot was, dat Lewis Hamilton er op had aangedrongen om een kampioenschap niet in een rechtbank uit te vechten, maar op de baan dat zegt ook alweer genoeg van de 7 voudig wereldkampioen en ook dat hij vrijwel direct de winnaar de hand drukte. Het was een lange weg te gaan om wereldkampioen te worden, dat wordt meestal vergeten, jarenlang bezig met de passie om uiteindelijk wereldkampioen te worden en dat is dan ook nog voor weinige weggelegd. Zo is dat in alle sporten, veel investeren, trainen, talent en een dosis geluk wellicht en dan is er een kans. Ook in de duivensport gaat het niet vanzelf, het moet een passie zijn en als het een passie is doe je er veel voor en hoop je dat je op de vluchtdag niet voor jan met de korte achternaam staat te wachten. Maar goed dat duurt nog even, we maken ons weer op voor 2022. De duiven zijn nog niet gekoppeld, dat hoeft ook niet, de vluchten voor de junioren beginnen later dus tijd genoeg. In tegenstelling tot andere jaren vliegen de duiven bijna dagelijks hun rondjes, sommige niet of 10 minuten, maar het gros trekt er nog wel even aan en na een 3 kwartier en dan is het mooie er wel af. Direct naar binnen en afvoeren, tijdens de training/buiten spelen, kan ik de hokken krabben en dan is alles binnen een paar minuten weer geregeld. Opvallend is dat de roofvogel aanwezig is en af en toe iets probeert, zonder succes, althans niet dat ik het heb gezien, de kraaien slaan alarm en zetten meestal de aanval in. Dat moet je eens doen in het voorjaar, dan denken de roofvogels er heel anders over, er zit iets meer druk op, dan moet er gescoord worden met zoveel mogelijk prooi voor de dame in kwestie. Het mannetje zal zijn uiterste best en zal zich minder aantrekken aan verstoorders zoals kraaien etc. tel daar duiven bij op die nog stijf en stram zijn en men kan raden wat volgt. Daarom een prima besluit om het vliegseizoen later te starten, roofvogels zijn er altijd en hebben voedsel nodig maar er is een groot verschil in roofvogels in het najaar en in het voorjaar. Ook laten we alle duiven wennen aan het hok waar ze volgend jaar op binnen moeten komen, dat is dan maar weer geregeld, als dat nog in het voorjaar gedaan moet worden heb je dezelfde problemen met de rovers. Twijfelende duiven of duiven die niet direct naar binnen gaan zijn de eerste slachtoffers.