De dag van de nationale vlucht vanuit Chateauroux, uit de deelname blijkt dat we hier in de afdeling 10 reikhalzend naar deze oneerlijk krachtmeting uit kijken. Maar liefst 1268 duiven werden er ingekorfd door de gehele afdeling en gelukkig zaten daar ook 77 bij van Neerlands beste fond speler, zodat er toch nog wat te genieten was voor de neutrale liefhebber. Koopman had niet alleen de beste duif van de dag (op die afstand presteerden ze het onmogelijke) maar hij liet zien dat hij toch de beste is van Nederland op deze discipline. Zelf hadden we ook behoorlijk sjouwen om de duiven naar het inkorflokaal te krijgen, 1 duivin mocht er mee om te laten zien dat ze de 798 km onder zware omstandigheden kon voltooien. In de club speelde ze weer de eerste, tegen een handvol duiven dat wel, maar in de afdeling (Noord) won ze keurig de 27e tegen 373 duiven. Noordelijke Unie Sector 4 de 87e tegen 1603 duiven. En dan kan de klep dicht, alles thuis en 100 % prijs.
Hoe anders was het met de jongen die ochtend ervoor gegaan. Het werd een nooit eerder beleefd fiasco, 39 stuks werden er gezet en er wisten op dezelfde dag welgeteld 7 het hok te bereiken (pak me niet op 1 duif). Het altijd lastige Deventer was al een brug te ver voor jongen die 16 keer opgeleerd werden en een aantal keren 1 voor 1 vanaf 45 km naar huis wisten te komen. Een aantal oorzaken zijn er wel te vinden, oplossingen zijn minder voor handen. Een van onze grote nadelen zijn de altijd aanwezige roofvogels, iedereen heeft er last van, maar toch weten ze massa’s jongen aan de start te brengen op een of andere manier. De aanpak van de junioren was dit seizoen eens anders dan hoe we het voorgaande jaren deden en in mijn optiek beter en dat denk ik nog steeds. Aangezien de afdeling geen oefenvluchten voor de jongen wil of kan organiseren (is natuurlijk bittere noodzaak) besloten we 1 grote ronde te kweken en daarna niks meer bij te plaatsen. Deze ronde zou dus eerder en beter moeten trainen zonder die 2e ronde die in het begin de binnenbochten neemt. De verwachting was dat ze ook eerder rond zouden trekken en op deze manier meer wegwijs zouden worden dan de jongen van de eerdere lichtingen. Het idee was goed, de uitvoering helaas ruk. De plusmines 95-100 gespeende jongen zijn de eerste 4-5 weken van de uitwenperiode stuk voor stuk en bijna dagelijks van het hok geplukt en opgevreten (op 1 dag zelfs 3), de resterende 60 stuks hebben blijkbaar niet zitten slapen en hun natuurlijke vijand redelijk kunnen begroeten met als gevolg dat ze, wanneer de dagelijkse training begon uit angst in de bomen gingen zitten en geen veer meer vertrokken. Het trainen aan huis werd dus even niet opgepikt zoals wij dat dit voorjaar voor ogen hadden. Uit pure angst voor de haviken was er met deze ploeg niks meer aan te vangen. Met de naderende vluchten (helaas ook weer besloten om maar weer eens vroeger te beginnen met het jd seizoen) moest er dus wel een plan komen om de jongen wegwijs te maken, de overkant van de straat hadden ze nog nooit gezien zo’n 3 weken voor de eerste vlucht (op een enkele lefgozer na dan) en werd er besloten om maar heel voorzichtig met het spul op stap te gaan. Eerst 1,5 km, vervolgens 3 en na een keer of 7-8 zaten we op 15-20 km en werden de groepjes die we loslieten steeds kleiner om vervolgens in Emmen te eindigen (plm. 45 km) waar ze 1 voor 1 prima huiswaarts trokken. Op 1 zaterdag ochtend is dus bijna de gehele lichting van 2018 verspeeld (de enkeling die zondag en maandag terug kwamen waren dusdanig gekookt dat die geen toekomst meer op de hokken hebben). Zoals vaak zijn die mooie duiven uit de betere koppels allemaal achter en ga je eens nadenken of je nog een keer al die moeite en energie op kunt brengen volgend jaar. De oude duiven zijn geselecteerd en al met al kom je op een 25 duiven uit voor volgend jaar, elk voorjaar worden daar 10-15 van gepakt, dus het ziet er allemaal op dit moment niet enorm hoopvol uit. We kappen er eerst mee, gaan wat vakantie vieren en ons beraden op de toekomst. We zijn altijd taai en veerkrachtig geweest, maar iedereen heeft zijn breekpunt en wij schuren daar behoorlijk tegen aan op dit moment.
De hulp van Harm Kuiper was zeer welkom, ook tijd is een van onze grootste vijanden. Harm die veel voor ons kan en wil doen was hier 3-4 dagen voor de eerste vlucht nog vol goede moed met opleren van onze duiven en hoopte dat de 3 letters als TOP ingevuld zouden worden. Helaas werden ook Harm zijn inspanningen niet beloond, desalnietemin gaat onze dank (zoals vaak) naar hem uit.