Meest belabberde voorbereiding ooit.
Zo’n 2 weken terug stonden we in dubio om nog wel duiven te spelen dit jaar. Maar goed, wat doe je met een hok stampvol jongen en een aantal bewezen duiven plus een ploeg jaarlingen waarvan je de waarde niet weet. We hebben een beslissing gemaakt die denk ik niemand doet, de duiven zijn al 14 dagen niet meer los geweest en worden vanavond gewoon op de eerste vlucht vanuit Deventer gekakt. Na een opsluiting van een half jaar zijn ze 10 keer los geweest en hebben elke dag met de aanvallen van de roofvogels te maken gehad. We waren van mening dat we liever 5 duiven op de eerste vlucht gaan verspelen dan nog 1 aan de roofvogel, wel zo diervriendelijk dachten we. De 7-8 reserveduiven (die morgen geen prijs gaan vliegen) zijn niet gepakt uiteraard, ik ga u niet met ringnummers vermoeien, maar neem van mij aan dat er een handvol zeer beloftevolle jaarlingen op zijn gegeten, waarom die dan weer wel vraag je je dan af. We gaan het maar doen met wat er nog zit en dat zijn 37 stuks in totaal, meer zijn er niet. Zijn de duiven dan kansloos zaterdag? We gaan het zien, we durven er helemaal niks van te zeggen, wel hebben we de duiven een 6-7 tal keren in de mand voor een africhting gestopt om ze toch iets voor te bereiden op wat komen gaat. De bedoeling was om ze toch wat te trainen zonder aanvallen van roofvogels en door hun angst voor buiten te zijn gingen we ervan uit dat ze eenmaal thuis wel naar binnen stuiken. Ondanks dat de opleervluchtjes geen noemenswaardige verliezen liet noteren zijn er toch een aantal keren een roofvogels door de koppeltjes gedoken, dus ook elders wel problemen met deze jongens blijkt.
Sven ziet het nog zitten tijdens een van de lapjes, zeker niet ons ding dat gesleep met duiven. Ook zijn Max zit er helaas niet meer tussen, een prachtige zoon van de Hunter met een al knappe overwinning op zijn naam.