Motivatie
Motivatie is een belangrijke schakel in het geheel van iedere sport, het geeft meestal het laatste duwtje om het doel te bereiken. Afgelopen weken zakte de motivatie iets weg en zeker niet alleen bij de duiven, vluchten met uitzonderlijke verlopen, weersomstandigheden, verlies van duiven etc. Voorheen verspeelde je een paar jaarlingen aan het begin van het seizoen en voor de rest kwam alles natuurlijk thuis. Nu is het anders, afgelopen midfondvlucht maar liefst 3 verspeeld waaronder een doffer van 4 jaar, dat doet even pijn natuurlijk. De vlucht ervoor ook 3 weg en niet de minste, nu wil het dat een aantal duiven werden opgegeven, opvallend was de wil om de duif weer op te lappen en zorgen dat de duif weer op plaats van bestemming komt groot was. De melders probeerden om duiven mee te geven aan kennissen of familieleden die toevallig richting het noorden gingen. De laatste opvanger zat op Ameland dhr. T. A. die de duif had opgevangen deed zijn uiterste best om de duif aan vaste wal te krijgen en ook om de duif alvast richting Blijham te krijgen. Alle duiven die zijn doorgegeven zijn weer terug. Naast dankbaarheid om zoveel moeite te doen voor een aanvlieger ook veel waardering, je hoort ook genoeg andere verhalen. Over waardering gesproken, ook in de club waar de vrijwilligers weer vaker zijn dan thuis, net zoveel waardering. Bewonderingswaardig om zulke mensen in je vereniging te hebben, ze staan er toch maar weer ook al hebben ze zelf geen duiven mee. We zijn geneigd om alleen maar naar eigen hok te kijken, het plezier en de motivatie ebt hier wat weg, dat is niet alleen hier, pak een uitslag of beter gezegd de aantallen ingekorfde duiven er maar bij, deelname is er amper de meeste kijken uit naar het jonge duivenseizoen er wordt nog met een handjevol duiven gespeeld en dat is ook logisch, heb het idee dat het ieder jaar minder wordt. Deelname aan fondvluchten keldert na de 2e, 3e vlucht gigantisch. De laatste midfondvluchten ben je al blij dat je 5 man in je vereniging hebt die willen deelnemen. De eerste training van de jongen zit er weer op, een nieuw hoofdstuk, en we gaan er allemaal weer voor, het is te hopen dat het een keer een jaar wordt zonder al teveel verliezen, tropische temperaturen, uitgestelde vluchten etc. Als duivenliefhebber moet je er veel voor over hebben om door te gaan, heel veel moeite voor soms teleurstellende weekenden. Daarom nogmaals grote waardering voor alle vrijwilligers die er toch maar staan. Zoals genoemd de eerste training zit erop, we twijfelden enorm om mee te doen, het weer leek niet best en ZO wind is vragen om problemen. Aan de andere kant de jongen doen het goed zijn een paar keer gelapt, ook 1 voor 1 en van de 80 is er 1 verspeeld, jawel een record alhier. Na vrijdag toch maar de helft gepakt, alle jonge doffers laten zitten althans die ons in de hand meevallen. De jongste serie ook laten zitten zodoende een soort van risicospreiding. Vrijdag maar volop gevoerd, het doel was om ze thuis te krijgen en dat lukte gelukkig van de 40 zijn er nog 2 achter. Natuurlijk jammer maar in deze tijd 5% verspelen is hier een prima prestaties, al zeg ik het zelf. We gaan kijken hoe het as zaterdag gaat, komen de jongen voorop die eerder mee zijn geweest? Hoe is het verloop tussen de 2 groepen noem het maar op. Het enige wat telt tegenwoordig en sowieso in het begin van het jonge duivenseizoen is, niet van hoe laat zit je, maar hoeveel heb je thuis. We gaan het zien hoop dat de zin en motivatie om naar het hok te gaan iets groter wordt. Een ieder veel succes met de nieuwe hoop.